تلخ مثل عسل : جنگ یا بد تر از جنگ
تلخ مثل عسل: جنگ يا بدتر از جنگ
1- آژانس انرژی اتمی بالاخره گزارشش را اعلام کرد و ایران را به پیشبرد یک برنامه ء نظامی اتمی متهم نمود. این را بگذارید کنار احتمال صدور قطعنامهء حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی و آن ماجرای کذایی ترور سفیر سعودی در آمریکا تا مشخص شود قطعات پازل دارد کنار هم چیده می شود: برخورد نهایی با ایران
2- به گمانم اراده ای جدی برای حل مسالهء ایران در غرب وجود دارد. باید از خودمان بپرسیم چه شده که ناگهان شورای حقوق بشر به یاد نقض حقوق شهروندان ایرانی افتاده یا آژانس به تازگی اسنادی را منتشر می کند که لااقل چند سال است در اختیار دارد و از همه واضح تر آن طرح مضحک اتهام به نیروی قدس که بله آنهاقصد داشتند از طریق یک ماشین فروش دو ملیتی به دست قاچاقچیان مکزیکی سفیر عربستان را تلفنی ترور کنند. آن چیزی که ماجرا را خطرناک می کند همین مضحک بودنش و پیام اشکار آن است: دیگر اهمیتی ندارد به ما بهانه بدهید یا خیر، دیگر مهم نیست واقعن کاری کرده باشید یا نه؛ زمانتان به سر آمده
3- اتفاقی در راه است. اما برخلاف این جنجال های رسانه ای من احتمال وقوع جنگ در شش ماه آینده را بعید می دانم. تجربهء رفتار اسراییل نشان می دهد هیچگاه برای حمله به یک هدف نظامی از قبل سخنرانی نکرده است( بخش اعظم جهان تنهاوقتی از حملهء اسراییل به زیرساخت های اتمی سوریه مطلع شدند که از آن تاسیسات جز ویرانه ای بر جای نمانده بود) آمریکا هم بدون اطمینان از توان تامین امنیت تنگهء هرمز وارد هیچ جنگی نمی شود. از منظر یک علاقمند آماتور مسائل نظامی عرض می کنم ظرفیت فعلی نیروهای آمریکا در منطقه برای چنین جنگی ناکافی است( سال 1991 آمریکا برای کنترل صدام حسین بیش از هزار جنگنده را در منطقه مستقر کرد. چیزی بیش از دو برابر ظرفیت فعلی نظامی در خلیج فارس)
4- من به موج جدید تحریم فکر می کنم و تنها چیزی که امروز در ایران تحریم نشده است صادرات انرژی( نفت و گاز) و حساب های بانک مرکزی است. به گمانم غرب بر طبل جنگ می کوبد تا جهان را به تحریم نفتی ایران راضی سازد، اتفاقی که برای شهروندان ایرانی با جنگ فرق چندانی نخواهد داشت. این تحریم شکننده یا باعث تغییر رفتار و حتی تغییر نظام در ایران خواهد شد و یا چنان کشور را ضعیف خواهد کرد که بعد از یک دورهء حداکثر دو ساله حملهء نظامی با سهولت بیشتری علیه آن به انجام خواهد رسید. کوتاهش کنم: کمربندی اگر برایتان مانده، محکم ببندید
پی نوشت: نظر به برخی نگرانی ها مایلم عرض کنم حتی اگر حملهء نظامی بشود نیروگاه بوشهر مورد حمله قرار نخواهد گرفت. بمباران یک نیروگاه اتمی فعال به مانند انفجار همزمان چند بمب اتمی عمل خواهد کرد و منطقه ای از کراچی تا کویت را الوده می کند. بنابر این شاید محوطهء نیروگاه بوشهر امن ترین جای ایران در هنگام حملهء احتمالی باشد
منبع :تلخ مثل عسل
1- آژانس انرژی اتمی بالاخره گزارشش را اعلام کرد و ایران را به پیشبرد یک برنامه ء نظامی اتمی متهم نمود. این را بگذارید کنار احتمال صدور قطعنامهء حقوق بشری علیه جمهوری اسلامی و آن ماجرای کذایی ترور سفیر سعودی در آمریکا تا مشخص شود قطعات پازل دارد کنار هم چیده می شود: برخورد نهایی با ایران
2- به گمانم اراده ای جدی برای حل مسالهء ایران در غرب وجود دارد. باید از خودمان بپرسیم چه شده که ناگهان شورای حقوق بشر به یاد نقض حقوق شهروندان ایرانی افتاده یا آژانس به تازگی اسنادی را منتشر می کند که لااقل چند سال است در اختیار دارد و از همه واضح تر آن طرح مضحک اتهام به نیروی قدس که بله آنهاقصد داشتند از طریق یک ماشین فروش دو ملیتی به دست قاچاقچیان مکزیکی سفیر عربستان را تلفنی ترور کنند. آن چیزی که ماجرا را خطرناک می کند همین مضحک بودنش و پیام اشکار آن است: دیگر اهمیتی ندارد به ما بهانه بدهید یا خیر، دیگر مهم نیست واقعن کاری کرده باشید یا نه؛ زمانتان به سر آمده
3- اتفاقی در راه است. اما برخلاف این جنجال های رسانه ای من احتمال وقوع جنگ در شش ماه آینده را بعید می دانم. تجربهء رفتار اسراییل نشان می دهد هیچگاه برای حمله به یک هدف نظامی از قبل سخنرانی نکرده است( بخش اعظم جهان تنهاوقتی از حملهء اسراییل به زیرساخت های اتمی سوریه مطلع شدند که از آن تاسیسات جز ویرانه ای بر جای نمانده بود) آمریکا هم بدون اطمینان از توان تامین امنیت تنگهء هرمز وارد هیچ جنگی نمی شود. از منظر یک علاقمند آماتور مسائل نظامی عرض می کنم ظرفیت فعلی نیروهای آمریکا در منطقه برای چنین جنگی ناکافی است( سال 1991 آمریکا برای کنترل صدام حسین بیش از هزار جنگنده را در منطقه مستقر کرد. چیزی بیش از دو برابر ظرفیت فعلی نظامی در خلیج فارس)
4- من به موج جدید تحریم فکر می کنم و تنها چیزی که امروز در ایران تحریم نشده است صادرات انرژی( نفت و گاز) و حساب های بانک مرکزی است. به گمانم غرب بر طبل جنگ می کوبد تا جهان را به تحریم نفتی ایران راضی سازد، اتفاقی که برای شهروندان ایرانی با جنگ فرق چندانی نخواهد داشت. این تحریم شکننده یا باعث تغییر رفتار و حتی تغییر نظام در ایران خواهد شد و یا چنان کشور را ضعیف خواهد کرد که بعد از یک دورهء حداکثر دو ساله حملهء نظامی با سهولت بیشتری علیه آن به انجام خواهد رسید. کوتاهش کنم: کمربندی اگر برایتان مانده، محکم ببندید
پی نوشت: نظر به برخی نگرانی ها مایلم عرض کنم حتی اگر حملهء نظامی بشود نیروگاه بوشهر مورد حمله قرار نخواهد گرفت. بمباران یک نیروگاه اتمی فعال به مانند انفجار همزمان چند بمب اتمی عمل خواهد کرد و منطقه ای از کراچی تا کویت را الوده می کند. بنابر این شاید محوطهء نیروگاه بوشهر امن ترین جای ایران در هنگام حملهء احتمالی باشد
منبع :تلخ مثل عسل
